Il était une fois... ένα κοριτσάκι ! (entre Volos et Skiathos)

Aller au contenu | Aller au menu | Aller à la recherche

lundi 22 janvier 2007

Un week-end chargé

Είναι παράξενο, πολύ παράξενο αίσθημα αυτό. Μπαίνεις σ’ένα σπίτι στο οποίο έχεις ζήσει πάνω από χρόνο, το οποίο έχεις βάψει, το οποίο έχεις διακοσμήσει, στο οποίο η παρουσία σου είναι ακόμα παντού (το όνομά σου είναι ακόμα στο κουδούνι, στο τοίχο είναι ακόμα το πρόγραμμα του γυμναστηρίου όπου πήγαινες... πριν από 2 χρόνια (!), παντού αρκουδάκια, καρδούλες και άλλα που είχες πάρει εσύ) και... δεν νιώθεις οικεία, δεν νιώθεις στην θέση σου, αναρωτιέσαι τι κάνεις εκεί.
Παρασκευή βράδυ φτάνω στον Α «Surpriiise ! Χρόνια πολλάαα !» (δηλαδή... δεν ήταν ακριβώς έκπληξη... ούτε ήταν ακριβώς η μέρα των γενεθλίων του αλλά αυτή ήταν η ιδέα). Φτάνω με το μίνι φορεματάκι μου, μπότες, κάλτσες και τελικά... «Τι δουλειά έχω εδώ εγώ;»

Lire la suite

samedi 20 janvier 2007

Προσοχή !

Προσοχή ! Προσοχή ! Στο Βόλο τριγυρνάει μια τρελή που βάζει τα γέλια κάθε φορά που βλέπει την ταμπέλα των Starbucks που θα ανοίξουν στο κέντρο !

lundi 13 novembre 2006

Επιστροφή στα θρανία

Τοκ τοκ, τοκ τοκ, τοκ τοκ... Γυναικεία παπούτσια... Περπατάνε γύρω γύρω, σταματάνε για λίγο και ξανα... Τοκ τοκ, τοκ τοκ... Χαμογελαστά παπούτσια, παπούτσια που ενθαρρύνουν... Τοκ τοκ, τοκ τοκ... Αυτός ο ήχος είναι τόσο οικείος, τόσο γλυκός... Μια ζεστή τάξη, παιδιά με μάτια που λάμπουν και που... με κοιτάνε! Εμένα; Εγώ είμαι αυτή; Εμένα κοιτάνε; Απο μένα περιμένουν να μάθουν;
Απόλυτη εμπιστοσύνη. Από μένα για κείνους, απο κείνους για μένα. Θα μάθουμε πολλά φέτος, όλοι.